Connect with us

Sports

De snelle opkomst van JJ McCarthy naar de NFL, en hoe zijn ouders hem hielpen daar te komen

blogaid.org

Published

on

The Athletic

LA GRANGE PARK, Illinois – De vader van de quarterback van de toekomst van de Minnesota Vikings glijdt naar hem toe, veegt naar zijn telefoon en leunt voorover om een ​​foto aan te bieden.

“Hoe geweldig is dit?” vraagt ​​Jim McCarthy.

De afbeelding toont een kind met ruig blond haar, gekleed in een oversized voetbalshirt van de staat Iowa. Hij woog misschien 85 pond, drijfnat. Eerlijk gezegd ziet JJ eruit als een pipsqueak.

“Wild toch?”

Wat is Eigenlijk wild is hoe normaal dit allemaal voelt. De donzige honden van het gezin, Hubert en Blue, zijn omheind in de keuken en blaffen. JJ’s moeder, Megan, projectmanager bij een uitzendbureau, neemt beneden werkbezoeken aan op haar laptop. Het is een ochtend midden juli, ongeveer 24 kilometer van het centrum van Chicago. NFL-trainingskampen naderen. En zonder Jim’s grijze hoodie met kleine paarse en gouden opdruk zou je er geen idee van hebben dat een lid van dit huishouden voetbal op de middelbare school speelde, laat staan ​​de keuze van de Vikingen in de eerste ronde.

Er hangen geen ingelijste truien aan de muren. Geen voetbalfoto’s langs de ingang. Er is een keukentafel en een woonkamer en dit rommelige, afgeschermde terras. En dat is waar Jim, die in de verkoop werkt voor een afvalverwerkingsbedrijf, comfortabel onderuitzakt alsof hij bier drinkt met zijn vrienden.

Hij speelt de nacht opnieuw af die naar de foto in de staat Iowa leidde, wanneer de telefoon zoemt met een Twitter-melding:

Ik laat Jim mijn telefoon zien.

“Wat is dit?” ‘ vraagt ​​hij en hij buigt zich voorover om een ​​kijkje te nemen. “Oh! OK.”

“Wist je dat dit gebeurde?”

“Helemaal niet. Geweldig!”

‘Je… wist het niet… eens…?’

“Had geen idee!”

Een paar minuten later schuift Megan de deur naar het afgeschermde terras open en zegt dat ze wat boodschappen gaat doen.

‘Heb je J zien tekenen?’ vraagt ​​Jim.

“Hè?” Megan antwoordt.

‘J heeft zijn contract getekend,’ zegt Jim.

“Ernstig?” vraagt ​​Megan. “Hij geeft ons nergens een seintje over!”

Jim lacht, haalt dan zijn schouders op en zegt: “Zo zijn wij.”

De familie vloog niet naar Minnesota voor de inleidende persconferentie van JJ. Jim moet Vikings-hoofdcoach Kevin O’Connell nog ontmoeten. Op de vraag wat hij ervan vindt dat JJ mogelijk achter veteraan Sam Darnold zit om het seizoen te beginnen, praat de vader alsof zijn zoon in de financiële wereld werkt.

‘Als je een promotie in je leven wilt, doe dan iets om die te verdienen’, zegt Jim. “Het is een carrière. Uiteindelijk is het een baan waarbij je moet presteren om promotie te krijgen. Dus Raad eens? Ga optreden, of zoek een andere baan.’

Dit alles klinkt misschien alsof de McCarthy-ouders een beetje verwijderd zijn van het succes van hun zoon. Maar het is eigenlijk het tegenovergestelde. Als gezin hebben ze lang geleden besloten dat de ruimte en de normaliteit ervoor zouden zorgen dat hun kind… nou ja, een kind zou zijn.


JJ McCarthy’s eerste privé quarterbacks-coach staat op van zijn stoel bovenop een paar metalen tribunes om een ​​worp na te bootsen.

‘Dus hij beweegt zo,’ zegt Greg Holcomb, terwijl hij een uitrol naar links naspeelt.

Hij draait zijn heupen om en simuleert een zijarmband.

“En we hadden zoiets van: ‘Wat?!'”, zegt Holcomb ongelovig. “Dat was hier. Toen hij nog stil was Dus jong.”

“Hier” is een ho-hum-grasveld in Doerhoefer Park, ongeveer 16 kilometer van het huis van de McCarthy’s. Dit is waar Holcomb, na een van hun eerste sessies, terwijl de zon onderging en Megan bij de auto stond te wachten, tegen JJ zei: ‘Kerel, ik weet niet of ik ooit een leerling uit de zevende klas zo soepel de voetbal heb zien gooien en natuurlijk en moeiteloos als jij.”

Vanaf daar vervaagde de tijd. Jim nam JJ mee naar een kamp op North Central College in Naperville, Illinois; JJ gooide; Coaches van de staat Iowa benaderden JJ; Jim sms’te Holcomb wat er aan de hand was; Holcomb antwoordde opgewonden; de Iowa State-coaches nodigden JJ uit voor een kamp; Holcomb vertelde Jim dat ze hem een ​​aanbod zouden doen; Cyclones-hoofdcoach Matt Campbell zag hoe JJ de volgende week gooide en bood hem vervolgens aan; JJ belde Holcomb om het hem te vertellen; en Holcomb antwoordde: “Je hebt toch een aanbod gekregen; Ik wist het.’ Toen namen ze de foto die Jim nog steeds heeft.

Het aanbod, en de daaruit voortvloeiende groeispurt, brachten de rekrutering van JJ in een stroomversnelling. Holcomb’s bedrijf bloeide omdat plaatselijke ouders wisten dat hij de coach van JJ was. Terwijl Holcomb de toestroom van stagiaires beheerde, vroeg hij zich af hoe JJ omging met de bekendheid. Op een weekend liep Urban Meyer door het Ohio Stadium met zijn arm om JJ heen om hem te verkopen op Ohio State. De volgende callde Joe Burrow om JJ op LSU te pitchen. Socialemediafeeds waren gevuld met steun en haat van zoveel verschillende fanbases. Brievenbussen gevuld met handgeschreven brieven. Hier een telefoontje van een coach, daar een sms om te reageren.

Ineens probeerde JJ op vrijdagavond wedstrijden te winnen voor de Nazareth Academy, op zaterdag indruk te maken op universiteitscoaches, op zondag huiswerk te maken en doordeweeks een kind te zijn. Jim, Megan, JJ’s zussen, Caitlin en Morgan, en zijn nu verloofde, Katya Kuropas, probeerden hem te helpen ermee om te gaan. Toen de nieuwe Ohio State-coach Ryan Day de familie schokte tijdens een persoonlijke ontmoeting toen hij zei dat de school niet het aanbod had dat Meyer ooit had beloofd, drong Megan er bij JJ op aan om Michigan te bezoeken. Hoewel JJ’s waardering voor de aanvankelijke overtuiging van Iowa State bleef bestaan, zegt Jim zelfs: ‘Wij nog steeds hou van Matt Campbell” – er was iets aan het geloof van hoofdcoach Jim Harbaugh uit Michigan in de jonge quarterback waardoor JJ verliefd werd.

Het was daar, tijdens JJ’s eerstejaarsseizoen in Ann Arbor, dat JJ besloot dat hij zijn ouders niet nodig had in een managementrol, maar als ondersteuning.

‘Ik wil gewoon dat jullie,’ zei hij toen tegen zijn ouders, ‘mama en papa worden.’


Jim en Megan McCarthy met zoon JJ nadat hij Michigan naar de overwinning had geholpen in de nationale kampioenswedstrijd tegen Washington. (Maddie Meyer / Getty Images)

Jim McCarthy staat nog steeds op het afgeschermde terras in de achtertuin en laat verschillende foto’s zien.

Hij vindt een foto van wat JJ zijn ‘GOAT-boek’ noemt, een dagboek waarin JJ inspirerende berichten opschrijft.

“Kijk hier eens naar: Brady, de mentaliteit van een kampioen … Michael Jordan’s 10 succesregels … Kobe Bryant … Dit was allemaal op de middelbare school. Dit is hoe hij denkt… Muhammad Ali.”

Hij scrollt nog eens door de foto’s op zijn telefoon.

‘Dit is iets wat veel mensen niet over hem weten…’

Toen JJ nog maar een junior op de middelbare school was, installeerde Megan een enorm whiteboard in zijn kamer. Elke week vulde hij het met droog uitwisbare markerinkt, waardoor zijn tegenstanders kapot gingen. Hij noteerde de belangrijkste dekkingen van de verdediging. Hij selecteerde verdedigers die hij kon aanvallen.

Jim liet de afbeelding van JJ’s whiteboard zien voorafgaand aan de staatskampioenschapswedstrijd van 2019 tegen Mount Carmel. Overal op het bord werden aantekeningen geschreven: Tijdens reizen brengt die hoek de ontvanger verticaal … Gemakkelijk hun slechtste dekkingshoek … Bel McDaniels.

“Dat was (een herinnering) voor hem om Ben McDaniels (de voormalige quarterbacks-coach bij Michigan) te bellen, die hem rekruteerde”, zegt Jim.

“Dus wat gebeurde er in die wedstrijd? We hebben verloren”, zegt Jim. “Het hagelde van opzij. Oké, dus hij komt thuis en is duidelijk boos. De volgende ochtend wordt hij wakker en zegt: ‘Ik moet gaan hardlopen.’ Het is 6 uur ‘s ochtends. Hij vertrekt. Ik ga naar zijn kamer. Het hele whiteboard is veranderd.”

Jim veegt over de telefoon en laat een afbeelding zien die rechtstreeks uit ‘A Beautiful Mind’ komt. Een NFL-logo is prachtig in het midden van het whiteboard getekend. Bovenaan staat vetgedrukt de uitslag van de wedstrijd: 37-13. Overal staan ​​zinnetjes en citaten.

Dit is niet gemakkelijk… Wat ben je bereid te doen? … Dromen zouden geen dromen zijn als ze gemakkelijk waren … Overschat … Stuiteren niet in de zak … Twee handen aan de bal … Hoe graag wil je het hebben?

De volgende foto in Jims telefoon is weer een veelzeggend beeld. In slordig handschrift op een vel losbladig papier staat de boodschap: Eén doel: wees de beste quarterback die hier ooit is gekomen.

JJ heeft dat op de muur van zijn eerstejaars studentenkamer in Ann Arbor geplakt. Wat betreft Tom Brady?

“We zeiden altijd: als je vrienden niet lachen om je doelen, stel je ze nooit hoog genoeg”, zegt Jim.

JJ werd een van de meest talentvolle quarterbacks uit Michigan ooit. Hij versloeg het Ohio State-team van Day drie keer en stopte zijn gebruikelijke oogzwarte kant weg zodat Day hem rechtstreeks kon zien. Terwijl Michigan zich een weg baande naar een nationaal kampioenschap, bleven Jim en Megan grotendeels uit de schijnwerpers. De enige verantwoordelijkheid die Jim op zich nam – op bevel van JJ – was het afgeven van cheques bij plaatselijke kinderziekenhuizen in de stad van elk team dat Michigan speelde.

Dit klinkt allemaal zo geavanceerd, zo ver voorbij zijn jaren – bijna een professionele mentaliteit op zo’n jonge leeftijd. Hoe kunnen ouders een kind dat soort totaalbeeld bijbrengen? Welke opvoedingsstrategieën inspireren dit soort bewustzijn? Hoe is het om te zien dat een kind zo toegewijd is aan het bereiken van zijn doelen?

Via een omweg vroeg ik dit aan Jim.

‘Zijn leven is in een stroomversnelling terechtgekomen’, zegt Jim, ‘en hij heeft het goed voor elkaar. Maar hij is nog een jong kind. Ik wil dat hij fouten maakt. Er valt nog zoveel voor hem te leren. Hij is nog steeds een jongen van 21.”


Jaren geleden, voordat de roem kwam, vroeg Holcomb JJ om op zijn zoon Sam te passen.

JJ greep deze kans met beide handen aan. Hij kwam opdagen met Katya, en samen droegen zij de verantwoordelijkheid. JJ’s beste werk? Een paar tosti’s met gegrilde kaas klaarmaken.

“Sam dacht dat ze de beste waren die hij ooit had gehad,” zegt Holcomb, “gewoon omdat JJ ze maakte.”

Jaren later zit Sam nu in de zevende klas. En grappig genoeg speelt hij niet alleen quarterback, maar wordt hij op zijn leeftijd ook beschouwd als de beste van het land.

Michigan werd ongeveer een maand geleden de eerste school die hem een ​​aanbod deed. Jim bracht JJ op de hoogte van het nieuws en JJ stuurde Sam onmiddellijk een direct bericht.

Holcomb heeft er een screenshot van.

‘Gefeliciteerd, fam,’ zegt Holcomb, terwijl hij JJ’s woorden hardop voorleest. ‘Welverdiend vanwege al het werk dat je er al in hebt gestoken. Maar ik ben hier om je te vertellen dat je nog niet eens aan de slag bent en nog niet eens de oppervlakte van je potentieel hebt bereikt. Ik zal voor het leven van je houden, maar alsjeblieft, als je me één ding kunt beloven, blijf je ballen eraf werken totdat je de schoenplaatjes ophangt. Laat het me weten als je ooit iets nodig hebt.

“Pas het begin.”

In die laatste zin schuilt ook een boodschap voor Holcomb. Het is het begin van een platgetreden ouderschapsboog.

Jim is een van de weinigen die zich kan vinden in de situatie van Holcomb, dus Holcomb begint om advies te vragen. Het algemene thema in Jim’s antwoorden? Wees een vader, geen aanmatigende manager of coach. En als het kind hiervan houdt, zoals, Echt vindt het geweldig – het valt niet te voorspellen wat hij zou kunnen bereiken.

(Bovenste foto: Nick Wosika / Icon Sportswire via Getty Images)