Hoe kan West Ham punten pakken van Manchester City? De spelhervattingen van Hammers zouden de titel in de Premier League kunnen beslissen

Je kent het verhaal. Onze held, gehavend en gekneusd, op de rand van een nederlaag tegen de kwade tegenstander, kan niet meer verdragen. Zonder de kracht om verder te vechten is zijn ondergang nabij. Dan komt hun Deus ex Machina, de verschrompelde mentor van vroeger, klaar om de vijand uit het verleden tegen te houden. Onze jonge uitdager ontsnapt, klaar om zijn nobele zoektocht te voltooien.

Je kunt je David Moyes voorstellen als Obi Wan Kenobi in een off-Broadway-productie van Star Wars, nietwaar? Zo niet, dan kan dat misschien na zondag wel. De vertrekkende West Ham-manager weet dat er geen gevecht meer in hem zit, maar als hij maar stand kan houden tegen de macht van Manchester City, kan hij tijd kopen voor zijn jonge leerling om zijn zoektocht te voltooien. Zou de laatste overwinning voor Moyes en zijn beschermeling Mikel Arteta kunnen zijn, na al die klappen die hij het afgelopen jaar door City heeft gekregen?

Het levert een geweldig verhaal op, maar in de echte wereld voelt het plausibeler als fictiewerk dan als feit. West Ham, met niets anders om voor te spelen dan de trots van hun vertrekkende manager, heeft een verschrikkelijke staat van dienst tegen City. Er is een reden waarom Moyes de club verlaat die hij twaalf maanden geleden naar Europese glorie loodste. Zijn team was dit seizoen niet bijzonder goed, vooral de afgelopen maanden, toen duidelijk werd dat de bereidheid van het bestuur om een ​​man vast te houden die de mening van de fanbase verdeelde, snel wegebde.

Sinds de rug-tegen-de-muur-overwinning bij Arsenal op 28 december heeft West Ham slechts 19 punten uit 18 wedstrijden gepakt. De 41 doelpunten die ze tegen kregen zijn meer dan Burnley, de 36,7 verwachte doelpunten (xG) die ze tegen kregen, ook meer dan Burnley. De onderliggende cijfers voor de onderste helft sinds de eerste helft van het seizoen hebben geleid tot resultaten voor de onderste helft in de tweede helft.

Toch ziet Pep Guardiola reden tot zenuwen. Tijdens zijn persconferentie na de wedstrijd in het Tottenham Hotspur Stadion verwees hij meer dan eens terug naar de titel die niet tegen Aston Villa was gewonnen. “De game zal qua emotie en alles volledig hetzelfde zijn”, aldus de City-baas. Zijn identificatie van de grote sterke punten van West Ham lijkt een goed startpunt voor een onderzoek naar de manier waarop West Ham de titel aan Arsenal zou kunnen schenken.

De dode balmeesters van West Ham

“Nu is het [Mohamed] Kudus, [Jarrod] Bowen, [Michail] Antonio, [James] Ward-Prowse, [Tomas] Soucek,’ zei Guardiola. ‘Setstukken. Kanalen.” Zet het individuele talent even stil en het zijn vooral de dode ballen die intrigerend worden. De grote Europese odyssee van West Ham werd immers aangedreven doordat zij hoekschoppen en vrije trappen in het strafschopgebied sloegen, waar de mannen van Moyes eenvoudigweg te slim af waren. wist de oppositie met gemak te verslaan. Zelfs in het land van de reuzen, de Premier League, staat West Ham overeind.

Tot nu toe hebben dit seizoen slechts drie teams meer xG gecreëerd uit niet-strafschoppen dan de Hammers 14.2. Vrije trappen zijn een bijzondere kracht voor de ploeg van Moyes, gegeven door de meest precieze rechtervoet van Engeland sinds David Beckham en James Ward-Prowse. Degenen met kennis van de decorkunst hebben de neiging te benadrukken dat het succes van de 29-jarige meer inhoudt dan alleen de vele uren die hij op het oefenterrein in zijn vak steekt. Zijn balaanvallen, de manier waarop hij op natuurlijke wijze zijn voeten plant: dit zijn de aangeboren hulpmiddelen waarmee hij de bal met woestheid op zijn wreef kan slaan.

Geef een vrije trap tegen in de kanalen en het enige wat je echt kunt doen is hopen dat, als jouw partij een bal krijgt die met een enorme zweep en snelheid vliegt, deze toevallig in veiligheid komt. Zo veroorzaakte deze uithaal tegen Aston Villa in maart regelrechte paniek, waardoor de bal in het net belandde en vervolgens werd uitgesloten vanwege iets dat gebeurde tijdens het gerommel rond de bal.

Ward-Prowse scoorde dit seizoen misschien niet uit een vrije trap – hoewel het buigen van die hoekschop tegen Wolves als alternatief niet al te armoedig was – maar niemand biedt meer kansen voor teamgenoten. Kieran Trippier, Bruno Fernandes, Alfie Doughty en Martin Odeegard staan ​​met negen op de tweede plaats op de ranglijst van de Premier League wat betreft kansen gecreëerd uit vrije trappen. Ward-Prowse heeft er 16. Hij heeft 1,62 verwachte assists uit vrije trappen. Slechts twee andere spelers in de topklasse hebben er één. Als Manchester City ergens in het laatste derde deel een vrije trap krijgt, worden ze bedreigd.

De meeste ploegen, waaronder Manchester City toen ze in augustus tegenover West Ham stonden, kiezen ervoor om de leveringen van Ward-Prowse te verdedigen met een verdedigingslinie geparkeerd aan de rand van het strafschopgebied. Dat zou de directe dreiging van de eerste bal in het strafschopgebied enigszins kunnen beperken, maar de Hammers hebben de hoogte om die te winnen en knockdowns voor anderen te creëren.

Op echte Moyesiaanse wijze is er geen complexiteit omwille van de complexiteit in de manier waarop West Ham dode ballen aanvalt. Ze zullen aanpassingen maken – neem eerder dit jaar de loting met Tottenham, waar Jarrod Bowen de ene na de andere aflevering liet vallen vlak voor de beruchte wankele Guglielmo Vicario – maar voor het grootste deel profileren ze zich als een team dat mikt op de beste plek net binnen hun zes meter lange doos en vertrouw erop dat Kurt Zouma en Tomas Soucek de rest zullen doen.

Dat zou goed kunnen werken tegen Stefan Ortega, die de City XI zal betreden met Ederson buitenspel vanwege een gebroken oogkas. De Duitser heeft bewezen een van de beste back-ups in de Premier League dit seizoen te zijn, de held van het uur toen hij Heung-min Son blokkeerde om de overwinning veilig te stellen in het Tottenham Hotspur Stadium. Maar in een kleine steekproef van kruisen waarmee dit seizoen te maken krijgt, profileert Ortega zich niet als een veerkrachtige, buiten zijn lijn liggende kruisverzamelaar in het voorbeeld van Emiliano Martinez en David Raya. Hij heeft goed omgegaan met blokkers in de stijl van Ben White, maar de stoten waarmee hij voorzetten tegen Real Madrid en Crystal Palace wegwerkte waren niet de meest overtuigende. Bovendien is de nummer twee van City nog niet zoveel ploegen tegengekomen die hem echt zouden willen monsteren bij spelhervattingen. Toen hij het soort kans kreeg waar Zouma zo goed in is om zijn hoofd op de grond te krijgen, had hij geluk dat Luton niet scoorde.

Ortega zal echter worden beschermd door een van de beste verdedigingsmechanismen van de Premier League. City kreeg dit seizoen slechts twee dode baldoelpunten tegen en een beste score van 5,9 xG. Het helpt eindeloos als je genoeg bal hebt, zodat de Ward-Prowses en Fernandes misschien maar één of twee spelhervattingen krijgen om uit te testen, maar kijk eens terug naar de gevaarlijkste kansen die ze hebben gehad en City heeft een grote kwaliteit om net genoeg druk uit te oefenen. op de bal. Voeg daar de bereidheid van Ruben Dias aan toe om zich overal voor te werpen en je hebt een behoorlijk effectieve dode balverdediging.

Dit zou wel eens een plek kunnen zijn waar de kracht van West Ham niet goed samengaat met het defensieve profiel van Manchester City. Elders is dat echter niet zo waar.

Tegenaanvaldreiging

Als jouw visie voor het West Ham-doelpunt uit het Moyes-tijdperk niet is dat Zouma of Soucek op een bepaald moment het hoogst stijgen, dan is het vrijwel zeker Jarrod Bowen die achter de verdediging van de oppositie binnenvliegt. Eén op één met de doelman die hij binnentrapt, veranderen vijf minuten Irons verdedigen in een oogwenk in een kostbaar doelpunt. Geen enkele ploeg in de Premier League kan de negen doelpunten van West Ham uit tegenaanvallen dit seizoen verslaan, terwijl alleen Alexander Isak meer scoort dan de vier doelpunten van Bowen uit snelle breaks.

Dat forse rendement op de kopgroep is typerend voor waar deze ploeg zo goed in is. In Moyes vier volledige seizoenen bij de club heeft hij drie campagnes waarin zijn ploeg in de algemene top 10 staat voor tegendoelpunten en hun totaal aantal van 22 wordt alleen overschaduwd door Jurgen Klopp’s Liverpool.

Zowel dit seizoen als de vier jaar van Moyes in zijn geheel kan worden beweerd dat West Ham net een beetje een goede streak voor het doel heeft gehad als ze over het veld vliegen. De negen doelpunten van dit seizoen kwamen van 6,6 xG, gedurende de vier jaar als geheel hebben ze 83 ontsnappingen opgebouwd die eindigden in schoten ter waarde van 16,6 xG. Een deel van de overprestaties kan te wijten zijn aan streakiness, maar als er vier jaar aan gegevens in aanmerking worden genomen, kun je je afvragen of er meer aan de hand is. West Ham heeft in die tijd immers spelers gehad die dat wel waren erg goed bij het tegenaanvallen van voetbal. Of dat nu de gespierdheid van Antonio in de kanalen is, de precisie van Bowen’s linkervoet of de kwaliteit van de service die ze krijgen van Lucas Paquetta, dit is een team dat gebouwd is om het goed te doen tijdens de pauze.

Het zal een tegenstander tegenkomen die niet zo effectief is in het uitroeien van ontsnappingen als men zou denken. Er zijn duidelijke redenen waarom City mogelijk te maken krijgt met een onevenredig groot aantal counters; Wanneer hun opbouwspel elke speler van de oppositie naar hun eigen derde dwingt, zullen veel aanvallen op Guardiola’s zijkant op counters lijken. Dit seizoen zijn die bewegingen echter met iets meer regelmaat doorgevoerd. Geen enkel team in de Premier League kreeg meer doelpunten tegen in de kopgroep dan de acht van City.

Ze zijn af en toe ongedaan gemaakt door een behoorlijk spectaculaire afwerking – neem bijvoorbeeld de buigaanval van Alexander Isak in St. James’ Park eerder dit jaar – maar er zijn kwetsbaarheden die moeten worden onderzocht wanneer City balbezit toegaf, zoals Son dinsdagavond bewees. Rodri’s agressievere positionering in de afgelopen twee seizoenen geeft zijn ploeg reële kansen om aanvallen aan de bron te wurgen, maar uitbreken en City zou slechts een vergissing kunnen zijn, vooral nu ze meer op en neer langs de flankverdedigers worden ingezet in Kyle Walker en Josko. Gvardiol.

In deze passage van het spel tegen Crystal Palace wordt een losse weggeefactie van Stones verergerd door Gvardiol, zo indrukwekkend in de tweede seizoenshelft, die uit de achterste drie springt in een poging Jordan Ayew onder druk te zetten. Palace nummer 9 legt de bal terug naar Adam Wharton, die de kwaliteit heeft om Jean-Phillipe Mateta onmiddellijk op achterstand te zetten. In het Crystal Palace van Oliver Glasner betekent dat maar één ding: een doelpunt in Selhurst Park.

Hetzelfde gebeurde eerder tijdens de campagne in het London Stadium. Gvardiol werd uit de rij getrokken, nootmuskaat door Bowen en Vladimir Coufal werd in voldoende ruimte vrijgelaten zodat hij uit de buurt van Jeremy Doku kon blijven, omhoog kon kijken en een voorzet naar de achterpaal en Ward-Prowse kon knippen.

De kansen zouden er kunnen zijn voor West Ham. Ze verschijnen zeker met meer regelmaat dan aan het begin van wat City’s viertal zou kunnen zijn. In 2020/21 kreeg Guardiola’s ploeg 13 schoten, 1,6 xG en één doelpunt tegen aan teams op de counter. Vorig jaar waren dat 25, 3,4 en drie. Nu zijn er minder openingen, maar wel van goede kwaliteit, waarbij tegenstanders 19 schoten en 3,6 xG omzetten in acht ontsnappingsdoelpunten.

Daar heb je het, de uitlaatpoort van de Death Star, eentje die klaar is om doorboord te worden door een kleine groep rebellen. Eén laatste optreden van een oude meester uit de Premier League is wellicht voldoende om dit seizoen een opmerkelijk einde te geven.