Met PFAS verontreinigd water in Colorado zal het duur zijn om onder de nieuwe limiet te repareren

Nutsbedrijven die drinkwater leveren aan bijna 268.000 inwoners van Colorado zullen de komende vijf jaar tientallen miljoenen dollars nodig hebben om te voldoen aan de nieuwe federale limieten voor schadelijke ‘forever chemicaliën’, maar het vinden van het geld zal een uitdaging zijn – vooral voor kleine, landelijke systemen.

De 27 watersystemen door het Colorado Department of Public Health and Environment geïdentificeerd als een gebied dat de nieuwe normen overschrijdt, varieert in omvang van Thornton, dat ongeveer 155.000 klanten bedient, tot Dawn of Hope Ranch, een religieus toevluchtsoord in Teller County dat 55 mensen bedient.

Sommige van de grotere nutsbedrijven op de lijst van de staat zijn al van plan om filtersystemen voor miljoenen dollars te bouwen, maar experts zeggen dat de kleinere waterleveranciers tot de laatsten zullen behoren die hieraan zullen voldoen. Hoewel er subsidiegeld beschikbaar is, merken deskundigen op dat het waarschijnlijk is dat waterklanten een deel van de kosten via hogere tarieven zullen betalen.

De federale regelgeving die tien dagen geleden is aangekondigd eisen dat drinkwaterleveranciers de concentratie van forever-chemicaliën tegen 2029 tot onder de nieuwe limiet verlagen. De chemicaliën – perfluoralkyl- en polyfluoralkylstoffengezamenlijk bekend als PFAS – worden al tientallen jaren gebruikt om waterdichte, anti-aanbak- of vlekbestendige producten te maken en zijn in verband gebracht met een breed scala aan gezondheidsproblemen, waaronder kanker en verminderde vruchtbaarheid.

“Het zal echt een volledige sprint naar de finish worden voordat deze faciliteiten aan de nalevingstermijn voldoen”, zegt Chris Moody, technisch toezichthouder voor de American Water Works Association, die 4.300 nutsbedrijven vertegenwoordigt die drinkwater leveren in de Verenigde Staten. “De systemen die het het meest moeilijk zullen hebben, zullen de kleine systemen zijn. De grotere systemen zullen meer koopkracht hebben en vooraan in de rij staan.”

De stad Brighton zal miljoenen dollars uitgeven om aan de nieuwe limieten te voldoen, maar kon mitigatiemaatregelen opnemen in de plannen voor een nieuwe zuiveringsinstallatie die al in de maak is. De nieuwe waterzuiveringsinstallatie van de stad – die momenteel in aanbouw is en naar verwachting in 2027 voltooid zal zijn – zal actieve koolfilters gebruiken om de hoeveelheid PFAS in het water dat het aan meer dan 55.000 mensen levert, te verminderen.

Brighton heeft ongeveer 580.000 dollar uitgegeven aan het onderzoeken, testen en ontwerpen van het nieuwe filtersysteem en minstens 8 miljoen dollar aan het bouwen van de filters, zegt Scott Olsen, directeur nutsvoorzieningen van de stad. Ze verwachten ook minstens 1 miljoen dollar per jaar te besteden aan het vervangen van de filters en het afvoeren van gebruikte filters.

De kosten zouden veel hoger zijn als de stad niet al een nieuwe fabriek zou bouwen, zei Olsen. De meeste aanbieders zullen bestaande faciliteiten moeten aanpassen.

De Snake River-waterdistrict vorig jaar ontdekte PFAS in twee van de vier bronnen die het gebruikt om water te leveren aan ongeveer 10.000 mensen in Summit County, zei uitvoerend directeur Scott Price.

Sindsdien heeft het district een contract gesloten met een ingenieursbureau om mogelijkheden te onderzoeken om de PFAS-niveaus onder de nieuwe EPA-limiet van 4 delen per biljoen te brengen – het equivalent van vier druppels vloeistof in twintig zwembaden van Olympische afmetingen. Mogelijke behandelingen zijn onder meer omgekeerde osmose, actieve koolfilters of het boren van nieuwe putten.

“Niemand wil dit spul – we willen het eruit halen”, zei Price.

Het waterdistrict heeft via obligaties 26 miljoen dollar opgehaald voor zijn tienjarige masterplan. Het district was van plan een deel van dat geld te gebruiken om oude leidingen te vervangen en de opslagcapaciteit te vergroten, waardoor zelfs in het geval van een natuurbrand schoon water mogelijk zou zijn. Als het district dat geld echter moet gebruiken om PFAS te verwijderen, worden de andere projecten uitgesteld, zei Price.

Zoals veel waterleveranciers weet Price niet waar de PFAS in de bronnen van het district vandaan komen, maar hij probeert de bron te achterhalen.

“We zijn al op weg naar herstel”, zei hij. “We hebben het erkend en zijn het aan het oplossen.”

In Colorado hebben staatswaterregulatoren een goed idee welke watersystemen PFAS in hun drinkwatervoorziening hebben, zegt Christopher Higgins, hoogleraar civiele techniek en milieutechniek aan de Colorado School of Mines, die een expert is op het gebied van PFAS-besmetting.

Zesenvijftig andere waterleveranciers in de staat hebben PFAS in hun water aangetroffen, maar in concentraties onder de EPA-limiet, waaronder Aurora, Frisco en Gunnison.

“Met de aandacht die mensen aan PFAS in Colorado hebben besteed, verwacht ik niet dat er heel veel nieuwe locaties zullen worden geïdentificeerd,” zei Higgins.

Wie moet betalen?

PFAS is al minstens tien jaar een erkend probleem, maar pas in 2020 begonnen federale toezichthouders regelgeving na te streven, aldus Gage Zobelleen partner bij het advocatenkantoor Dorsey & Whitney in Denver.

De drinkwaternormen die eerder deze maand werden afgerond, waren een belangrijke stap in het reguleringsproces, aldus Zobell.

“Het probleem is: wie gaat de kosten hiervan dragen?” hij zei.

De federale overheid ruim 10 miljard dollar opzij gezet om gemeenschappen te helpen drinkwater te testen en te behandelen op PFAS. Dat geld is bedoeld voor gemeenschappen op het platteland of voor gemeenschappen die onevenredig getroffen zijn.

Dat is lang niet genoeg, zei Zobell. Tenzij er de komende drie jaar een sprong in de technologie voor het verwijderen van PFAS plaatsvindt, zullen veel aanbieders de tarieven moeten verhogen of elders geld moeten zoeken, aldus Zobell.

“Voor hele kleine plattelandsgebieden kan dit dramatisch zijn en eerlijk gezegd weet ik niet hoe ze daarvoor gaan betalen,” zei hij.

Moody van de American Water Works Association zei dat de financiële lasten een van de voornaamste zorgen zijn onder waterleveranciers.

Zijn organisatie schat dat hoe kleiner het waterbedrijf is, des te duurder het zal zijn om in 2029 aan de regelgeving te voldoen. Het upgraden van een systeem om PFAS uit te filteren zou dus $1.000 tot $2.000 per huishouden per jaar kunnen kosten, vergeleken met ongeveer $50 per huishouden per jaar voor de de grootste systemen van het land.

Er zijn slechts een handvol bedrijven in de Verenigde Staten die de filtersystemen bouwen en installeren, zei Moody. Ze zullen achter de grotere contracten aangaan, waardoor de kleinste, meer landelijke waterbedrijven achteraan in de rij blijven omdat die contracten minder winstgevend zullen zijn.

“Het spreiden van de kosten over huishoudens kan behoorlijk snel oplopen”, zegt Moody.

Omdat Colorado enorme temperatuurschommelingen kan hebben, zou een nieuw filtersysteem een ​​behuizing nodig hebben om de apparatuur te beschermen, bovenop de kosten van het eigenlijke systeem. Nutsbedrijven hebben ook gespecialiseerde werknemers nodig die weten hoe ze de systemen moeten bedienen, zei Moody.

Bovenop de nieuwe PFAS-normen komt er een nieuwe federale regelgeving over lood- en koperniveaus, en dat zal ook kostbaar zijn.

“Uiteindelijk zullen watersystemen hun watertarieven moeten verhogen om te voldoen aan andere begrotingen of om geld uit andere begrotingen te halen”, aldus Moody.

A studie door de Minnesota Pollution Control Agency ontdekte dat het verwijderen van PFAS uit de afvalwaterzuiveringsinstallaties van de staat in twintig jaar tussen de 14 miljard en 28 miljard dollar zou kosten. Hoewel de chemicaliën voor tussen de $50 en $1.000 per pond kunnen worden gekocht, kost het tussen de $2,7 miljoen per pond en $18 miljoen per pond om uit het stadsafvalwater te verwijderen, zo blijkt uit de studie.

Hoe nu verder met de PFAS-regelgeving?

Een mogelijkheid om de verwijdering van PFAS te financieren zou een rechtszaak kunnen zijn. Federale functionarissen hebben vrijdag een regel afgerond het aanwijzen van twee veelgebruikte PFAS-chemicaliën als gevaarlijke stoffen onder dezelfde wet die de Superfund-sites reguleert. Als de aanwijzing definitief wordt, zou dit het aantal soorten entiteiten uitbreiden die kunnen worden aangeklaagd wegens PFAS-besmetting.

De nieuwe regelgeving legt niet alleen de aansprakelijkheid bij PFAS-fabrikanten, maar ook bij bedrijven die de chemicaliën hebben getransporteerd, gebruikt of in het milieu hebben geloosd.

PFAS de watervoorziening ingaan wanneer industrieën de chemicaliën vrijgeven, of consumentenproducten afwassen of afbladderen op stortplaatsen en in het grondwater. Brandbestrijdingsschuim bevat ook PFAS en er zijn hoge concentraties van de chemicaliën aangetroffen op plekken waar brandweerlieden met het schuim trainden.

De verordening creëert niet alleen een mogelijkheid om de verwijdering van PFAS te financieren, maar weerhoudt bedrijven er ook van om überhaupt PFAS te gebruiken, aldus Zobell.

“Iedereen die het heeft aangeraakt, kan aansprakelijk zijn”, zei hij.

Wetgevers in de staat Colorado streven naar wetgeving die de verkoop van bepaalde producten zou verbieden als deze PFAS bevatten, zoals kookgerei, outdoorkleding, skiwas en kunstgras. Het doel van de rekening is om de introductie van de chemicaliën in het milieu te voorkomen en bedrijven aan te moedigen te stoppen met het gebruik van de stoffen in hun producten.

Eén ding dat nutsbeheerders graag zouden zien is meer EPA-regelgeving voor de vervuilers, zei Moody.

“Veel leden brengen de kwestie ter sprake dat als ze de drinkwaternormen voor PFAS finaliseren, ze een agressievere aanpak moeten hanteren tegen de makers van PFAS”, zei hij. “Als de niveaus zo laag gaan worden, moeten we ons concentreren op waar de grootste blootstellingsniveaus voor mensen zijn.”

In Colorado dumpt de olieraffinaderij van Suncor Energy in Commerce City bijvoorbeeld PFAS in Sand Creek, die uitmondt in de Platte River – een bron van drinkwater voor Thornton en andere steden in het noordoosten van Colorado, maar ook een bron van irrigatiewater voor landbouw.

De nieuwe staatsvergunning voor waterverontreiniging van Suncor, die wacht op goedkeuring door de EPA, zou het bedrijf in staat stellen tot 70 delen per biljoen per dag aan PFAS in de kreek te dumpen – 17 keer meer geconcentreerd dan de EPA-limiet. Die nieuwe regeling geldt echter alleen voor drinkwateraanbieders.

Toch zullen de verontreinigende stoffen van Suncor in Sand Creek in de drinkwatervoorziening terechtkomen en nu ligt de last bij de lokale waterdistricten om deze eruit te filteren, betogen milieuactivisten, waaronder een groep die in beroep is gegaan tegen de vergunning.

Voorlopig hebben geen drinkwaterdistricten of bedrijven Suncor aangeklaagd voor hun PFAS-problemen.

Maar in andere delen van het land dreigen er rechtszaken. Vorig jaar klaagde Thornton tientallen bedrijven en mensen aan die de forever chemicaliën produceren, omdat ze beweerden dat zij verantwoordelijk waren voor de vervuiling van de watervoorziening van de stad.